Çağrışım alanı oldukça geniş değil mi? Kapak resmine bakarken yaratıcılık, hayal gücü selamlıyor. Ağaçta uyuyan bir çocuk, çocukların dünyasına ait rengarenk kuşlar, uçaklar bir de kedi...
Çocuk kitaplarının arasındayken kendimi kaybettiğimi söylersem hiç de abartmış olmam. Bu duygudan mı yoksa son zamanlarda gittikçe artan kayıplarımızdan mı bilmiyorum A. Ghadir Mohseni’nin yazıp H.Tabatabaee nin resimlediği ,ODTÜ yayıncılıktan çıkan Kayıp Çocuk kitabı elimde (4 yaş üstü).
Kahramanımız; başında saçı olmayan, koca kafalı, kırtasiyenin önünde durup herkesi selamlayan biri. Kitabın sayfalarında ilerledikçe çocukluğum geçiyor aklımdan... Kendi halinde, sessiz, karıncaları izleyen, dondurmayı seven, akan burnunu gömleğinin koluna silen bir çocuk. İşte çocuk budur dedirten hikayede kahramanımızın adına rastlamamak ilginç. Çocuk hiç konuşmadan gülümseyerek duruyor, bazen kuşlara, bazen uçaklara el sallıyor.
Buraya kadar keyifli bir okuma. Sayfa sayfa ilerlerken, çevredeki diğer çocukların ona yaklaşmaması, kadınların dokunmak istememesi, korkulan biri olması karşısında yüreğiniz eziliyor. Erkekler ise daha sıcak ve sevecen yaklaşıyorlar. Mohseni, verdiği ipuçları ile çocuğun engel durumunu yavaş yavaş açık ediyor. Öykü, camda asılı resimdeki “Başında saçı olmayan, kocaman kafalı, konuşmayan fakat daima gülümseyen bu çocuk KAYIPTIR” ilanıyla son buluyor.
A. Ghadir Mohseni bu öyküsünde; engelli bireylerin dış görünümündeki farklılıkları ince ayrıntılarıyla aktarırken; çocukların yaşama bakışının ne kadar özel olduğunu öne çıkarmış.Tabi engellilerin toplumdaki dışlanmışlıklarını da. En göze çarpan ise; engellilerin isimlerinin bile unutulup, birey olarak yok sayılmaları. Acaba Kayıp Çocuk neden bir kırtasiyecinin önündedir diye sormadan geçemiyorum. Birçok engellinin okula gidemiyor olmasına bir atıf mı yapılıyor? Erkeklerin kadın ve çocuklardan daha sıcak davranıyor olması, üzerine konuşulması gereken bir durum bence. Kitaptan uzaklaşıp gerçek hayata baktığımda; toplumda kabul görülmedikleri, dışlandıkları, evlere hapsedildikleri yetmezmiş gibi “koskoca” devletin engellileri görmezden gelme politikası -bir kez daha- tokat gibi yüzümde patlıyor.
Engellilere yönelik kitapların çoğalması dileğiyle iyi okumalar.
Muhterem Polat / Çekirdek Çocuk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder