Anlayamazsınız...

Anlayamazsınız...

Sabah uyandığınızda bir dostunuzun mesajında 'kaybettik' yazısını okuduğunuzda gözlerinizi hemen yumup uyanmak istemiyorsanız...

14'ünde bir çocuğun, başından gaz fişeği ile yaralandığını ilk duyduğunuzda içinizden bir şey kopmadıysa, 'nasılsın' sorusuna artık eskisi kadar kolay cevap veremiyorsanız, çocuğunuz dışarı çıkıp uzun süre dönmediğinde camdan bakıp meraklanmadıysanız, çocuğunuz hastalandığında geceleri başında uyuklamayıp, ilk okula başladığında heyecanlanmadıysanız, onun sesini, gülüşünü, sofradaki yerini, uykusundaki tarifsiz güzelliği yitirmediyseniz ya da her gün aynı okulun sıralarını paylaştığınız arkadaşınızı o yaşınızda kaybetmediyseniz, öğrencilerinizin yoklamasını alırken gelmeyen öğrencinin adını milyonlarca insanın ağzından duymadıysanız, yüzlerce yaşıtınız sizden binlerce kilometre ötede çeşitli nedenlerle katledilmemişse, hiç tanımadığınız bir çocuğun ölümünde boğulurcasına ağlamadıysanız, hiç üzüldüğünüzden fazla öfkelenmediyseniz, bir fotoğrafa bakıp size kim olduğunu soran çocuğunuza cevap verirken tıkanmadıysanız, sonrasında saniyeler de olsa cevabınızla yapayalnız kalmadıysanız, Ceylan Önkol öldürüldüğünde vali olan kişinin yaşadığınız şehrin valisi olduğunu bilmiyorsanız, dayanışma amaçlı gittiğiniz bir yoksul mahalledeki öğrencinizi kaybetmediyseniz, elinizde bir somun ekmekle her gün geçtiğiniz yerlerin birinde saatlerce isyan etmediyseniz, gencecik insanların ölümüne 'emri ben verdim' diyen bir başbakanın, yüzlerce yaşıtının cezaevinde ne işi olduğu sorgulamadan o yaştaki çocuğun sokakta ne işi olduğu sorgulanan bir memlekette yaşadığınızın farkında değilseniz, polislerce öldürülen bir çocukla ilgili soruya döviz kurunun etkilenmeyeceğini söyleyen bir insanı alkışlıyorsanız...

...anlayamazsınız...

Çekirdek Çocuk