Ev-dekorasyon sitesinde gezinirken bir Van silüeti geldi aklıma. Çadırı yanan bir aile; işsiz baba, her zaman işsiz anne ve hiç çocuk olamayan evlatlarıyla…
Bu çocukların hiç sahip olmadıkları odalarını, dolayısıyla dekor sözcüğünün Türk Dil Kurumu’nun web sitesinde durduğu kadar yabancı durduğu bir coğrafyayı tasavvur edeyim dedim. Sen misin diyen? Biçare Filistin çocukları düştü aklıma. Bir başka “Filistin’de Çocuk Olmak” rehaveti yaratmak değildi niyetim. Ortadoğu’nun çocukları acı oyunlarıyla büyür de Afrika çocukları büyümez mi ? Bir Kenya vardı iç savaşla kavrulan ya da Mısır ya da Fas… Ya Asya? Daha hangi ülkeleri eklesek “taş atan çocuklarıyla” Türkiye’den başka ? Çocuklar için tek felaket savaş olsaydı keşke dedirtiyor bazı gerçekler. Kimi yetersiz beslenme koşullarından, şiddetten… ölürken kimi bunlarla birlikte, bunların içinde yaşıyor. UNICEF’in raporuna göre 2010 yılında 8 milyon çocuk 5 yaşına gelmeden yaşamını yitirdi. Bir başka rapora göre ise bugün dünyada 65 milyon okul çağındaki çocuk çeşitli nedenlerle okula gidemiyor. 1.5 milyon çocuk ise zorla çalıştırılıyor. 2012 yılında dahi çocukların hala çocuk olamadığı bir dünyada bu çocuklar neler yapıyor, neler yaşıyor?
Aşağıdaki fotoğraflar ve hikayeleri ciddi bir emeğin ürünüdür. Yaklaşık bir yıl önce James Mollison fotoğraf makinesini eline aldı ve çektiklerine “Çocuklar Nerede Uyur” kitabında yer verdi.
 |
| Douha, 10 yaşında. Filistinli. El-Halil’de 11 kardeşiyle birlikte bir mülteci kampında yaşıyor. Beş kardeşiyle paylaştığı odasında Douha bu savaş sesleri arasında gidemediği okulunun derslerine çalışıyor. Tek isteğinin büyüdüğünde bir çocuk doktoru olmak olduğunu söylüyor. Zaten bir mülteci kampında doğan Douha, şiddetin yeni tanıklarından değil. Tıpkı Filistinli her çocuk gibi. Kardeşi Mohammed 1996’da bir 23 İsrailli’nin ölümüne neden olan bir intihar eyleminde kıymış canına. Bunu üzerine İsrail ordusu tarafından darmadağın edilmiş yuvası, ailesi. Şimdiki odasının (?) duvarında abisi Muhammed’in bir posterini taşıyor. |
 |
| Indira, 7 yaşında. Nepal’de yaşıyor bir abisi, kız kardeşi ve anne-babasıyla. Üç yaşından beri günde en az 6 altı saat bir granit ocağında çalışıyor. Evinden yarım saat uzaklıktaki okuluna gidiyor sonra. Çalışmaktan gocunmuyor ama oyun oynamayı tercih ederdi sorsalar ona da. |
 |
| Erlen, 14 yaşında bir başka çocuk. Brezilya’lı. Hamile. Küçük bir barakada yaşıyor. Normalde hep yerde uyuyan Erlen’e hamileliğinden bu yana yatakta uyumasına izin veriliyor. İlk kez 12 yaşında hamile kalan ve düşük yapan Erlen’in bu ikinci hamileliği. Büyüyünce veteriner olmak istiyor, eğer mümkün olursa… |
 |
| Irkena, Kenya’da annesiyle birlikte etrafı çalılıklarla kaplı bir göçebe yurdunda yaşıyor. 14 yaşında. İrkena’nın, kabilesi Manyatta’yı terk etmeden önce sünnet edilmesi gerekiyor törelere göre. Bu, bir morani (genç savaşçı) olabilmesi için tek şart oralarda. |
 |
| İşte bu da adını bilmediğimiz, yaşının belki 10 olduğunu tahmin edebildiğimiz bir abla ve kucağında kardeşiyle. Fotoğraf Van Erciş’ten. Tam bir yıl öncesine ait. “Konutlar tamamlandı” haberinden beri kimseden ses çıkmadığından bu gibi yüzlerce çocuğun akıbetini bilemiyoruz. Ama bildiğimiz tek şey, yarının büyükleri,şimdilerin çocuklarının dramının, büyükler akıllı uslu durmadıkça bitmeyeceği… |
Biz büyüklerin yaptığı yaramazlıklar haddini aştı, çocuklar. Talan ettik dünyayı. Bu yüzden şimdi yaramazlık yapın yapabildiğiniz kadar…
